Veel beelden deel ik niet online

Op 28 augustus was ik bij de opening van de nieuwe (tweede) locatie van Pelgrimshof op Landgoed De Dennenboom in Schijndel. Hier wordt momenteel nog gebouwd aan een gloednieuw crematorium, maar het landhuis wordt al ingezet voor intieme uitvaart settings. 

Voor mij een ideale locatie, want deze prachtige plek is slechts 10 minuten van mijn huis in Boxtel. Dat betekent dat ik straks veel minder ver hoef te reizen naar omliggende plaatsen als Vlijmen, Rosmalen, Heeze, Tilburg of Eindhoven voor een crematorium… 

Maar belangrijker nog: het was een mooie gelegenheid om te tonen wat ik aan fotografiekunsten bezit, zonder de privacy van rouwende families te schenden.

Een bijzondere samenwerking

Met Paul van Weert, eigenaar en uitvaartondernemer van Pelgrimshof, werk ik al jaren samen. We kennen elkaar al een hele poos. Nog voordat hij het pand in Gemert opende, mocht ik al vele reportages voor hem verzorgen – van hele intieme tot grootse uitvaarten.

Paul is er zelf van overtuigd dat fotografie een meerwaarde heeft en legt het vaak voor aan families om het te laten verzorgen. Vandaar dat ik in 2025 alleen al 20 keer(!) aanwezig mocht zijn op zijn locatie in Gemert. Daarnaast mocht ik er een expositie met lezingen en een lesdag houden.

Paul is altijd te spreken geweest over mijn inzet en manier van werken. Dus toen hij een openingsdag hield op het nieuwe landgoed, ging ik niet alleen om hem te feliciteren, maar ook om sfeerbeelden te maken.

Deze sfeerbeelden zijn vrij om te delen. Bekijk ze hier:

Waarom ik zelden uitvaartfoto’s deel

Ik deel over het algemeen maar weinig beelden van uitvaarten. De foto’s houd ik vertrouwelijk voor de families.

Waarom?

De foto’s die ik maak zijn er voor de nabestaanden. Om troost te bieden. Om terug te kijken en inzichten te krijgen. Om te zien hoe mooi het afscheid was, hoe de overledene geëerd werd – en daardoor het verlies iets minder zwaar te maken. Dát is waar deze beelden voor bedoeld zijn.

Zeker in de eerste tijd van de rouw wil ik de foto’s dit werk laten doen voor hen die ze nodig hebben. Ik wil mensen niet lastig vallen met het vragen of ik toestemming krijg voor het tonen van foto’s. Wanneer de band goed is, is er vaak wat mogelijk en is het ook geen punt om aan die vraag te voldoen. Maar dat vraagt tijd, vertrouwen en het passende moment.

Ik vind het ethisch nogal bijzonder dat er zoveel recente foto’s getoond worden in deze tijd. Op social media kan zomaar een bericht viraal gaan met iets wat opvallend is. Een dans op een uitvaart is mooi en fijn om te mogen delen – maar moet dat direct? Zonder na te denken over de gevoelens van al die naastbestaanden die ook betrokken zijn?

Het zet mijn vak vaak in het rijtje van de media en de pers-fotografen. En daar wil ik juist van wegblijven.

Ons vak is zo anders, zo niet jagen op beeld, maar afstemmen en het juiste moment vangen, zonder te storen.

Andere manieren om te tonen wat je doet

Het is logisch dat ondernemers in de branche graag delen waar ze zo goed in zijn. Met trots laten we graag zien wat voor moois er mocht ontstaan. Ik begrijp dat volkomen en doe dat zelf ook. Maar ik denk dat er meerdere manieren zijn om je werk te laten zien.

Bovenstaande foto gemaakt door Meriam van Lier op Pelgrimshof Schijndel. Kist van Beerenberg en rouwrok beschilderd door Suzanne Verhaaf van Rouwtroost

Workshops met een afscheid in scène

Meerdere keren per jaar organiseer ik samen met Annette Schalbroeck een workshop waarbij we complete afscheidsmomenten en rituelen naspelen. Met acteurs, echte settings, uitvaartproducten en -situaties, vol emotie en realisme.

Waarom is dit zo waardevol?

Fotografen kunnen daar vrij (dus ook rechtenvrije) beelden maken die ze kunnen inzetten in hun portfolio. Beelden die gedeeld mogen worden. Beelden die tonen wat er mogelijk is en kan in afscheidsfotografie.

Ook mensen uit de uitvaartbranche zelf kunnen deze beelden inzetten – zonder dat er échte pijn en verdriet aan gekoppeld is. Het zijn beelden die anderen mogen inspireren, die laten zien wat de kracht is van dit vak. En dan is delen ook geen enkel probleem. Laat het dan maar viraal gaan.

Tijdens de workshop bespreken we de beelden samen. Dat is ontzettend waardevol, want je leert ook van de aanpak en keuzes van anderen. Van hoe iemand anders een moment zag, een hoek koos, of een emotie vastlegde.

Deze beelden zullen goed tonen wat je zou maken of tegenkomen bij een waar verlies. Want in de geënsceneerde context moet alles echt voelen. Ieder is in zijn rol. De emoties zijn mogelijk gespeeld, maar de fotografie is echt.

Bovenstaande foto genomen in het landhuis, door Peggy Raemdonck van Doodmooi